waarom dit belogue - brahmaanse manus

het is alsof de mensen nog steeds denken zoals hieronder in de kapsie uitgeschreven:

deze verbraamde brahman ging met zijn zelfbeleefde brahmamanie met spoed nog net op tijd voordat de dienst goed en wel begonnen was langs de zonnestralen van de avond terug naar de brahma maan - manus is weer goed op dreef geweest vormt de kern van het gevoelen dat hij voor ons achterlaat nadat alles waarvan hij zich hjad voorgenomen dat gebeuren moest om wat zoal de hoofdzaak als de bijzaken van zijn gewone arbeid vormt bij het uitvoeren van zijn zijnerzijds bedoelde aardigheid in het verlossingswerk waarmee hij toch al in de regionen van het menselijk patroon van afwisselend kennis opdoen en daar geloof aan hechten en dan van daaruit gaande weer meer over jezelf en de wereld waarin wij met zijn  allen ten leven zijn gewekt meer dan overbekend geworden was - indien het gaat over de waarde welke wij mogen hechten aan het optreden en het plan van de weergekeerde Christus onder ons en de plaats die hij na zijn heengaan van ons in ons denken inneemt moeten wij ervan uitgaan dat indien het om het optreden van de historische Zoon van de Vader gaat er sprake is zoals dat ook al bekend geworden was onder hen die mij hebben bijgestaan in het volvoeren van mijn odracht getuigenis af te leggen van de waarheid die Hij ons heeft gebracht - voorlopig ben ik althans nog niet klaar met deze arbeid als de bijdrage van mijn kant aan de welvaart en het welzijn voor een wereld die zichzelf langzaam doende is om terug te vinden als een gewonnen kenmerk van de nog prille volkomen geordende samenleving van evenwichtig verdeelde aandacht voor elkaar en de tijdige inkeer tot het voor onszelf gereserveerde deel van leven en de tijd om in overweging te nemen de waarheid dat het fijn aanvoelt om te merken dat je ook in staat bent tot het ervaren dat je een persoonlijk gedachtenleven hebt een vermogen en een ervaring waaraan het tot nu toe voor allen en voor ieder op zich had ontbroken in de volheid van bestaan - wie wij moeten danken heeft Hij er niet bij gezegd en al evenmin of het niet eerder Zijn bedoeling is geweest van den beginne af aan ons te laten geloven in ons zelf en ons eigen kunnen en hetgeen Hij nu nog van mij vraagt om toe te voegen is dat van elk van ons en van ons allen tezamen wordt gevraagd het bezitten van deze eigen kracht om tot leven te komen en dat leven ook te behouden nu maar te aanvaarden en er voor het overige dan maar in te berusten hebben dat Hij geen aanleiding heeft gevonden om nadat wij tot onszelf gekomen waren bij het resultaat van alle inspanningen te blijven stilstaan en met ons te wachten op de dingen die dan komen gaan - het ontbreekt mij aan gezelschap om de pijlen van Apollo op af te vuren maar ik hoop dat het de lezer is beschoren nog eens gevoel te willen opbrengen voor die innerlijke vreugde die alleen het goede gevoel voor humor ons kan bieden en dat ons nooit verlaten heeft hetgeen ook de zuivere waarheid is doorheen het zo onverzettelijk tragische verrloop van datr wat genoemd wordt het leven van een mens waarvan wij nog immer nbiet zo goed begrijpen  wie hij is of ewat hij met ons voor heeft - wacht het danb maar af, kinderkens, en bezint U eens zo U dat kunt en wilt op het bestaan van die algemeen gevoelde wens met ons een gesprek aan te gaan dat er wél toe doet als ware ik de teruggekeerde persoon van een Elvis of een Joan - 5**/+/2**

het gaat ook dikwijls niet erg om de rijkdom: Tobit

Rembrandt van Rijn - Tobit en Anna - detail - 1626 -
- te zien zijn een deel van het overkleed vanaf de knieën van Tobit - een deel van de rok van Anna -
- het spinrokken op een rieten stoel -

het boek Tobit is een der boeken van het z.g. Oude Testament dat als apocrief wordt aangemerkt ||++**++|| d.w.z. het boek wordt wel erkend als een profetisch-historisch geschrift uit de tijd van de ballingschap maar behoort niet tot het gedeelte van de Christelijke Bijbel dat bij de Joden de Thora genoemd wordt en in sommige bijbelvertalingen gerekend wordt als de Pentateuch d.w.z. 'de vijf boeken' wat in religieus-historisch opzicht beschouwd niet altijd juist wordt beoordeeld omdat deze eerste vijf boeken geacht worden de boeken te zijn die handelen over de ontstaansgeschiedenis van de wereld en daarin het volk Israël tot aan het einde van de tijd van Mozes een persoon die in sommige christelijke bijbelinterpretaties wat het zijn aanzien, rol en betekenis in de sfeer van het Midden Oosten en haar altijd zo bijzondere oplossingen afkomstig van de basis voor de politieke idee van eenheid in verscheidenheid namelijk de diverse relieuze vormen en opvattingen in hoge mate wordt onderschat in kracht die altijd en overal zich zal laten gelden en die blijvend is en dat niet alleen te beschouwen vanuit de gezichtshoek van een man die onder de tegenwoordige bevolking van het land Israël bekend raakte als haar eerste koning na de ballingschap - de eerste legendarische poging om de veelheid van verhalen en tot spreuken gevormde wijsheid die leefden bij de mensen van Israël dateren juist uit de tijd van de eerste ballingschap toen in het Babylonische Rijk niet zoveel wijsheid was te vinden dat de Grote Koning redelijkerwijs goed en doeltreffend kon worden ingelicht omtrent de juiste keuzes die hij maken moest om de toekomst van zijn rijk te bestendigen en omdat deze wereldse heerser aan wie goddelijke eigenschappen waren toegekend bekend was met de uitzonderlijke wijsheid die leefde onder de Hebreeuwen in hun diverse steden van bestemming waarin hij hen had laten wonen gaf hij op het verzoek van de voornaamsten onder hen in boeken die geschiedenissen op te tekenen waarvan zij van mening waren dat deze de achtergrond vormden van hun cultuur en hun volksgemeenschap derhalve de beschrijving van hun eredienst die hen toegestaan was uit te oefenen en zij ook geschriften daarvan meegenomen hadden uit het land waarvan zij afkomstig waren dat genoemd werd in die tijden 'het land waar Israël woont' - een land dat bij de Babyloniërs bekend was als het land van Jacob, de neef van de grote profeet Laban, en tegelijk het land van zijn zonen die de broers waren van de grote Jousouf die nog zoveel had betekend voor het onstaan van de statenbond waarvan nu Babylon de hoofdstad vormde - en ook waren zij natuurlijk goed bekend met hun koning Abram die uit het Ur der Chaldeëen was weggetrokken tezamen met zijn vrouw Zaraih naar dat land waar zij kennelijk bevrijd waren van de druk van het bewind dat de landen van de grote koningen uit de voorgeschiedenis van zijn rijk kenmerkte  - zoals de schoonheid van Zaraih nog altijd legendarisch is evenals de wijsheid van Abr'am voor de Babyloniërs van een onbegrijpelijke grootheid is zo zouden deze Hebreeuwen altijd de aandacht blijven trekken van de volkeren der aarde en voor eeuwig aanspraak kunnen maken op de macht van de Grote Koning om hen te verdedigen tegen mogelijke vijanden en te beschermen voor aanvallen op hun rechtmatige bezittingen van buitenaf  -0-  omdat de bronnen van de wijsheid der Hebreeuwen in het Babylonische Rijk tot die tijd wel bekend waren gebleven maar in hun glorieuze zeggingskracht niet meer behoorden tot de actualiteit van de wereld van de Grote Koning gaf deze hen daarop de opdracht hun geschiedenis op te tekenen zodat hij zou weten met wat voor volk hij nu te maken had en welke goden zij vereerden waarvan hij natuurlijk had begrepen dat die God der hebreeuwen een grotere macht had en een groter woord van gezag kon laten horen dan het gezag en de macht van de wijzen en rijksgroten van zijn rijk die hun woord niet lieten horen ten antwoord voordat hij hen uitdrukkelijk om zo'n antwoord had gevraagd - deze overwegingen en beslissingen hadden wat de vooraanstaanden in Israel's ballingschap aanging er natuurlijk mee te maken dat de koning hun hulp nodig had omdat hij een politiek vraagstuk moest verklaren dat was ontstaan in dat deel van zijn grote rijk dat in feite al niet meer tot de invloedsfeer behoorde van die wereld waarover de Babyloniërs heersten en waarvan de heersers er een andere opvatting op na hielden over wie de wereld toebehoorde die tevens de hunne was van die zijde bezien die gold voor het andere grote wereldrijk namelijk dat van het land dat genoemd werd door de Grieken het land Egypte maar dat zichzelf slechts kende als 'het land van de twee koninkrijken' en binnen die context van haar invloedsfeer was Israël natuurlijk een bestaande macht gebleken zowel voor het ene rijk als voor de twee koninkrijken hetgeen een situatie had opgeleverd die de Grote Koning wel wat leek om zonder gevaar voor zijn troon of kroon de duidelijkheid van de uitleggingen in de tempels en onder zijn ambtenaren waarop het samengaan der machten in zijn rijk was gebaseerd te doen toenemen en de betrekkingen tussen de steden op een betere leest  te organiseren reden waarom hij dit volk van aanzien en gewicht dat in staat was zijn aanzien en macht te doen toenemen daar waar hij het gevoel had dat hij faalde als volk naar zijn rijk had laten komen om het deel te laten juitmaken van de volksgemeenschap waaruit dat onmetelijke rijk was opgebouwd - de Joodse geschriften geven de inruk dat de Grote Koning de stammen die tezamen Israel vertegenwoordigden om geen reden had weggevoerd uit hun land dat in zijn opvattingen een deel vormde van dat land aan de Nijl dat hij minder goed kende en waarmee hij er kennelijk niet in slaagde een politiek verdrag aan te gaan en dat land was dus Egypte waarin de reden voor al die dingen die inmiddels zijn gebeurd en nog staan te gebeuren gelegen is al sinds de tijd dat er tussen de Eufraat en de Tigris nog geen duidelijke staatsbestand te ontdekken viel als grote mogendheid    ||**+**||

mythologische voorstelling van Tobias en de
engel Rafael" - het zal een harde klap
worden genoemd in Israel maar welke muren
heb ik zoëven dan zien instorten? "Dat gaat zo
niet langer, daar moet iets anders voor in de
plaats komen - reken maar!"

- al met al vormt niet zozeer de miskende canonieke status die wordt toegekend aan het boekTobit waarschijnlijk om geen andere reden dan dat dit boek een mooi sprookje vormt dat vanwege zijn goede afloop en vreedzame verhaal temidden van de veelheid van tragische geschriften uit de Joodse literatuur meteen opvalt en altijd weer opnieuw bezien wordt als de vreemde eend in de bijt van het historisch-religieuze denken het probleem voor de schrijver van deze belogue waarvan hij meent niet te kunnen worden bevrijd zoals het hem verschijnt in zijn altijd durende wisseling van de eenheden van tijd, plaats en handeling, maar het feit dat er om de pure reden van die innerlijke schoonheid die in dit in wezen verbindende politieke geschrift uit de ballingschap te vinden is omdat waar ik persoonlijk zo van houdt met dit per slot toch nogal belangwekkende verhaal ook meteen maar het verhaal dat gaat over mijn persoonlijke bestemming en vooruitzichten voor wat het betreft een nieuwe manier van denken over hetgeen nu werkelijk van belang is voor een evenwichtige herstructurering van de macht in ons land en de landen van het heden, beschouwd vanuit het juiste en rechtvaardige oordeel over het verleden en vooruitziende naar een beter ontwerp van de toekomst als hetgeen nog tot gisteren algemeen beschouwd werd als onafwendbaar in een dreiging die steeds naderbij kwam waartegen niemand zich zou kunnen verdedigen en waarin wij allen ten onder zouden gaan

- nu vraag ik in deze regelen van uitleg om de kunst van het diplomatiek gestuurde omgaan met het politieke krachtenspel zoals zich dat tegenwoordig laat aanzien en beluisteren met alle oprechtheid waarover ik te trots voor woorden ben dat ik dat met een zuiver geweten zal kunnen bekennen dat die oprechtheid het aspect is waarmee onze wereld werd gered en die ik ongeschonden door de strijd voor nu en voor de komen de jaren dat ik jullie in  alle vrijheid te woord mag staan gered op mijn  beurt heb van de tentakels waarmee het zeemonster de deugdzaamheid uit mijn hart trachtte te wringen en deze oprechtheid bewaard heb om jullie als pars pro toto voor mijn  wijs beleid dat ik tot heden toe in één lijn heb aangehouden mij met alle kracht die in mij was te vinden en die natuurlijk mook wel eens ontladingen heeft gezocht - met deze deugdzaamheid in alles als een voorbeeld jullie voor te houden van hoe het ook kan om jullie land te regeren waarvan ik van harte hoop dat jullie mij daartoe weet te roepen wat ik nu in mijn volkomenheid van antwoord reeds voorzien heb dat ons te gebeuren staat en recht zoals ik word geroepen tot zijn aanschijn te naderen en mij te zetten aan de linkerzijde van zijn troon waar aan de kinderen de vrijheid van het spel gelaten wordt terwijl ter rechterzijde de zaken worden afgehandeld die de kinderen niet zeer kunnen bekoren ||*||

het wandtapijt van Bayeux - detail - ca.1150 - France

Hoort Israël, Uw God is er met een bij de hande nogal snel bij deze de feiten die voor hem van waarde en betekenis zijn onder ogen te doen zien die hij zo gaarne uit de weg zou gaan in een wereld die hij tot de aarzeling heeft gedwongen waarin ge thans ten antwoord wordt gevraagd om te kiezen voor of tegen hem die ons de waarheid gaf als dat deel van de buit die te verdelen is dat hem in het bijzonder toekomt en wat is in het licht van die waarheid de waarachtigheid van Uw antwoord in feite voor mij waard?

'Hoort dan allen naar ons woord' - "het ligt er wel eens aan in welk spoor je werd geroepen en waaraan je zo langzamerhand gewend bent geraakt om je gezag en mijn bedoelingen mee kenbaar te maken aan welke zijde van mijn troon de mens wordt gesteld die is geroepen tot het delen in het koningschap dat ik van den beginne af aan met hem heb bedoeld en voorgehad"

Zou ik mij nu zo ingespannen hebben om jullie allen een behoiuden huis en thuiskomst te garanderen indien die zaak van de terugkeer erom gaat dat wij met zijn allen ten onder zullen gaan recht waar wij staan te aarzelen of er nog iets nieuwers te beleven valt dan louter ijdelheid?

open garage in Portugal