beloofd: dat Hij zich ons herinnerde - alvast openbaar gemaakt zodat jullie het hele proces van schrijven, corrigeren en publiceren kunnen volgen

balkon in Verona -
14e eeuw -
4two-gentlemen

onze wereld en de tijd waarin wij nu terecht gekomen zijn zien er zodanig uit als hij die ons verliet wel heeft bedoeld maar die hij niet met ons samen heeft willen betreden omdat onze thans tot de mogelijkheid een gemeenschappelijk wereldbeeld te delen uitgegroeide vorm van psychologische structuur - de mentaliteit -  zoals deze bij allen als in de kern aanwezig wordt verondersteld als door deze die ons is voorgegaan gevormd en die nu eerder nog te betitelen is als dit gezamenlijk verworven zelfbewustzijn dat ons staat te delen in die nieuwe tijd - een uitzonderlijk moment in de wereldgeschiedenis dat natuurlijk niet in één keer plaats vindt maar waarvan het geschieden ongemerkt en langzaam werd opgebouwd tot die gelijkheid van het tijdsbesef in een voor iedereen gelijke tijdswaardering en zo opgemerkt dat deze gebeurtenis die deze introductie van de universele gemeenschappelijkheid in denken, doen en beleven  - een altijd min of meer bewust beleefd 'moment personel' als uitdrukking van het individuele karakter van de waarneming wordt daarmee verrijkt met het sociale aspect waarnaar reeds lang werd uitgezien - met zich mee brengt hetgeen ook mogelijk is geworden toen de bladzijde van het grote boek der wereldgeschiedenis voor alle werelden en voor iedereen tegelijkertijd werd omgeslagen ||_|| 

duinlandschap

- zeiden wij niet jaren geleden reeds tot elkaar dat de mensen steeds dichter naar elkaar toegroeiden en dat de wereld steeds kleiner werd zonder toen duidelijk betekenis te kunnen geven aan onze woorden?

 - als ik van mijzelf uitga kan ik mij uit die tijd herinneren dat deze gedachte nooit uit mijn mond werd vernomen maar wél dat deze dingen door mij werden verstaan als een toekomstverwachting die ik helemaal niet zo rooskleurig vond  - en daarom ging ik eens nadenken over de betekenis van die woorden die te maken hadden met een nieuw wereldbeeld waar ik over na moest denken maar toen niet erg goed uitkwam 
- Cfr.: boek Exodus: ..Ik ben..  

- voor een Perzisch intermezzo: 
als ik de kleur orange opneem van het palet en toebreng in de post of anderszins in beeld stel dan ga ik ervan uit dat ik in persoon wat het de keuze voor deze spectraalkleur aangaat ook vrij geacht wordt om zo'n keuze die ik nooit lichtvaardig onderneem te maken - inderdaad, een keuze maak je, je stem uitbrengen doe je en indien je tot een ambt gekozen wordt dan moet je die keuze van de mensen die naar jou hebben uitgezien aanvaarden - n.b.: voor een juist inzicht met betrekking tot de effectuering van bestaande gewoonten op het gebied van ambtsaanvaarding verwijst de existentiefilosofie naar reeds beschikbaar gedachtengoed - om daarin te kiezen waar mensen hun geloof in beleven is dan niet meer beperkt tot het moment personel waarover ik eerder sprak - omdat het aanwenden van deze bijzondere tint om mijn woorden kleur te geven - ik heb deze gemeenschappelijke toewending tot een gevoelsmatig welbestemd gegeven uit onze vaderlandse geschiedenis bekend vertaald tot haar teken: l'Oriflamme - elders en in een andere tijd zal het teken ons nog eenmaal verkondigd worden - (tekst zonder annotaties) - 
💂😕😮😣😏😇😇😔😴😭😐😉💂💕💙💙😀👷💤😉😑😥😳😟😌 

als zinnebeeldig object op dit moment van de
geschiedenis wellicht heel niet slecht gekozen:
het wonderlijke verzendpakket

voor wie het fenomeen bij de eenvoud van haar teken wil verstaan kun je ook luisteren naar het symfonisch gedicht - ik geloof zelfs dat het een ballet is - getiteld: de vuurvogel -  in het land waar benevens vele talen het Farzi de boventonen aanvoert ziet men anders op naar deze dingen 
- post scriptum eius: 
indien de Westerse samenlevingen niet spoedig met een antwoord komen terzake van de onbestendigheid in de vele en gevariëerde vormen van vriendschap welke zo heel ongemerkt hun weg zijn gaan nemen teneinde ook de kracht van de maatschappelijke cohesie te versterken - nog afgezien van de invloed welke van het thema der doorgaande discussie uitgaat op onze economische verhoudingen - notaatje: het moge de argeloze lezer welke zich aan onze zorgzaamheid meende te kunnen toevertrouwen duidelijk worden dat deze aantekeningen bij een tijdperk dat herstellende is van haar kantelingen op de eerste plaats toch mogelijk worden vanwege het Perzisch intermezzo dat is ingevoegd - laten wij wel zijn met elkander en beseffen dat in een wereld welke zo in de verkommernis is geraakt dat voor sommigen de zin der geschiedenis nauwelijks zichtbaar is geweest - zulke voorheen divergerende culturen als die verenigd binnen de traditionele Arabische Liga als die verenigd binnen het kader dat de Europese Eenheid ons kan bieden elkaar een door mij als vruchtbaar aangemerkt vriendschappelijk overleg om van elkaar te leren op de plaats die elkeen toekomt - wat het betreft het vervolgen van de weg na de beleving van het hierboven gementioneerde 'moment personel'  bestaat bij diegenen die nu en daarmee als het ware uitgenodigd zijn deze relaties aan te gaan die in de Nieuwe Tijd zo nodig blijken om het leven door te geven en die de lichte verwachting koesteren dat er orde komt in de situatie van het bemerkelijk tekort bij velen aan cultuur en begrijpelijkheid om in de overige vraagstukken van onze wat uiteengevallen samenlevingen van de Occident tenminste een soelaas te bieden dat niet alleen door eenzelfde traagheid wordt gekenmerkt welke wij in het verleden opmerkten bij de meer Oriëntaals gerichte nabuurschap maar ook een vorm inhoudt voor de algemeen gevoelde behoefte aan vermenselijking van de  samenleving en in deze dingen acht ik het juist doorheen alle bewijzen uit hun tegendeel van de vrije nieuwsgaring niet meer dan billijk dat de waarheid welke soms tot het mensenras geraakt in wel zeer onverwachte gedaante wordt erkend - niet meer dan dat maar ook niet minder -0-0- #Cl4* 

   en een licht ontstoken wordt in een duisternis waarin zovelen zijn verdwaald dan zal de tijd dat er gewacht wordt op een antwoord waarvan velen nu nog menen dat zo'n antwoord niet bestaat eens te meer worden ervaren als té langdurend en op den duur uitermate vervelend en eindeloos nodeloos  ongebruikelijk onmogelijk om tot nieuwe inzichten met betrekking tot het menselijk gegeven van onze vrijheid te komen - zowel onder mannen als bij onze vrouwen vormt de hier geconstateerde lacune in de ruimte der belevingswerelden aanleiding met een zekere terughoudendheid te reageren op het persoonlijk verlies onder de dierbaren en blijk te geven van grotere emoties dan passend zijn - indien het verscheiden van een dierbare wordt begrepen en gevierd zoals in de tijd der eerste christenen dan zien de dingen van het leven in hun menselijke realiteit maar eveneens op het zo broze religieuze vlak - zo gebiedt het Clemens Imperatore legatus hominis - er weer heel anders uit dan wij er voorheen tegen aankeken - ....'en als een begin van het lang verwachte - ook voor onze dierbaren was dat hun leitmotiv - nieuwe leven vèr voor allen uit.... duit... - de christenen van de Gemeente van Rome waren gewoon hun nagedachtenissen te vieren met een avondmaaltijd in besloten kring #seth #live 

de Darwin tulp bij 
nadere beschouwing

omdat de toepassing van een kleur die ook voor mij en zo men wil ons als heilig wordt ervaren en iets te zeggen heeft dat voor veel mensen wat gevoelig ligt zal enige uitleg op zijn plaats worden geacht 
- een uitleg en een bevestiging tegelijkertijd te geven behoort evenwel tot de kleine groep facta sine qua non van de geschiedenis - om mij wat volkser uit te drukken: het gaat in deze tegen alle verwachtingten in zeker niet om tegenstrijdige belangen al was die schone schijn in het verschiet te houden voor die mij ook dierbaar zijn geworden een uitkomst waar wij nog maar weinig kenbaar van hebben gemaakt - mensen blijven mensen gewoon zoals ik het hier zeg en dat ik het thema op mag schrijven is pas in een tweede instantie van belang - 
(inmaak is toch smakelijker en rijker dan voeding uit een blik) 

-  wat het begrijpen van de eigen wereld betreft bestaat er onder mensen weinig verschil in mogelijkheden - daar ook uitdrukking aan geven komt niet bij iedereen in gelijke mate voor 

- wat verteld werd van de mensen dat zij steeds dichter naar elkaar toegroeiden voorzag ik als een toekomst van de mensheid waarin wij steeds meer afstand van elkaar zouden nemen en wat het de wereld betreft die steeds kleiner werd zag ik alleen maar in dat ik mij op een goed moment heel alleen zou voelen in een hele grote wereld -  dit niet kunnen instemmen met dat vooruitzicht waar ik nooit meer over heb gesproken kwam mede vanwege de concluderende invloed van derden als een hindernis op mijn weg en werkte tegen het gelijk opgaan met ontwikkelingen onder het overige deel der mensheid - zo dacht ik erover - wat bij een jonge man behoort 

- na dit dan maar ter liefde God's te hebben aangenomen als behorende tot die kanten van het menselijk bestaan waar weinig tegen in te brengen valt werd ik meer en meer een man die Hij wellicht wel onder zijn hoede had genomen en die met diens begeleiding van welke ik in deze regelen niet wil spreken tot een zeker aanzien van zichzelf en een aanzien des persoons gekomen was maar toch zeker niet geheel spontaan vanuit zichzelf ten volle en zonder een spoor van twijfel nog te wekken was uitgegroeid tot die mensenzoon die was voorspeld, voorzegd en was verwacht - ik wist dat en antwoordde in Zijn naam stil dat mijn tijd nog niet gekomen was - het schijnt dat er nog altijd lieden bestaan in ons land dat inderdaad mettertijd wél is uitgegroeid tot een land dat ik het mijne noemen kan die de ernst van dit feitelijke gegeven dat elke vorst en elke profeet in de ware zin des woords uitgroeiende tot waar zij hun bestemming in kunnen vinden betreffen mag - er nog altijd zijn die de ernst van dit antwoord op een hen gestelde vraag niet goed kunnen begrijpen - behalve degene die er voor ons en mijn weg was toen wij Hem het meest van node hadden ben ik dezelfde in eenheid met die ons heeft geroepen tot Zijn naam geweest en kende dit verschijnen van de Levende onder ons natuurlijk iedereen en in mijn wereld die deze mens slechts als van verre kon vermoeden  had iedereen de idee dat hij of zij wel eens over hem had gehoord - het was bepaald geen kwaad motief waarin ik meestentijds tot zwijgen was bepaald||""||

gezicht over de Bodensee